یک نگاه و یک محبت...

دل به تو وابسته شد

در دل سینه ام به روی هر کسی بسته شد

از بی مهری تو...

دل شکسته ام از دنیا و روزگار

از گریه ی بی حدم،آسمان چشمم خسته شد

(شاعر:ميثم رياحي)

(عجب بهانه ای شدی برای زنده بودنم

عجب ترانه ای شدی برای شعر سرودنم...)

(عجب بهانه اولميسان منيم زنده گالماغيما

عجب ترانه اولميسان منيم شعر يازماغيما)

(شاعر:ميثم رياحي)

بلبل با بی زبانی چه چه عبادت می زند

عشق را از روی عشق،نه عادت می زند

همچو بلبل بودم کاش حتی یک لحظه ام

که عشق را صدا از عشق راحت می زند...

(شاعر:میثم ریاحی)

منتظرت هستم...

باز هم شروع دلتنگی،باز منتظرت هستم...

فاصله ی بغضیه هزار فرسنگی،باز منتظرت هستم...

جدایی زیبا و قشنگی،باز منتظرت هستم...

عزیزم... تکرار روزهای بی رنگی...(باز منتظرت هستم)...

(شاعر:ميثم رياحي)

کمال همنشینی با تو نازم زندان شد مرا

یوسف گم گشته بودی و شهر دل کنعان شد مرا

ساز غم می زند زشادی و خوشحالی،روزگار

رفتنت آوارگی کلبه ی احزان شد مرا

دیده ی بینا خواهدآمد گر آید پیرهنت یوسفم

خاک پایت ای دوست،درد ودرمان شد مرا.

(شاعر:میثم ریاحی)

ديشب از صحبت عشق پريشان شدم؛خونم به جوش آمد و دور از انسان شدم

از عشق بي وفا جگرم سوخت و درماندم؛از نفرت عشق مشغول خاييدن دندان شدم

آمد آن عشق به يادم كه چه كرد با دل نرمم؛از غم بي نهايتم پشت خنده پنهان شدم

به لب آمد گفتم دوستان را:عشق دگر چيست؟؛عشق هوسي بيش نيست،من كه نادان شدم؟!

گفتند:عشق نمك زندگي و آسودگي است؛گفتم:نياسودم،ولي عاشقي را نمكدان شدم

گفتند:عشق بسان مجنون كوه كندن است؛گفتم:من همچو مجنون اسير و حيران شدم

گفتند:عشق عالمی دگر در شادی است؛گفتم:عشق غم است،باشد من خندان شدم

عشق فرهاد و عشق دست در دامان رب بودن است؛گفتم:ای دوستان باشد،دامن گیر قرآن شدم

گفتند:عشق همچو صبر ایوب و عشق یعقوب در دل است؛گفتم:چشم،من اسیر امتحان و کلبه ی احزان شدم

گفتند:عشق گل است و سرپرست می خواهد؛گفتم:دوستان من او را گلدان و باغبان شدم

گفتند:عشق باید چو شمع باشد و سوزش به جان؛گفتم:من او را پروانه و شمعدان شدم

اما ذهن و دلم زصحبت شد پریشان و اسیرتر؛تا ابد درگیر غم و نفرت و این زندان شدم.

(شاعر:میثم ریاحی)

امروز اگر گله دارم از عالم و آدم وزندگانی ام

بدان عشق اسیر کرده بود مرا در جوانی ام

عشقی که میمردم و زنده میشدم با هر نفسش

نماند و فریاد غم زدم با زبان بی زبانی ام

افسوس که جز عشق نیست زندگانی و آدمیت

عشق آسمانی میخواهم اکنون با دل آسمانی ام

عشق رب هست،آن عشق پاک ویکرنگ و بی بهانه

اکنون پی یکرنگ بودن و دور بودن از رنگین کمانی ام

عشقی میخواهم بیش از عشق مجنون و فرهاد

که دور سازد مرا از هوس و نامردی و نامهربانی ام.

(شاعر:میثم ریاحی)

چاغیر معبود عشقی گوزل،تنها اونون چاراسی وار

بیلیرسن کی اون سیز هر عشقین آوارا سی وار

چکمیشم کوه غمی شانه لریمده،آما دینممیشم

من تیغ عشقین آلتیندارام،هر داماریمین بیر یاراسی وار

من سیل غمدن گاشماغ اوچون ویرمیشام دل به دریایه

هانچی شهرین یا عاشیقین ده گوروم من کیمین ساراسی وار!؟

(شاعر:میثم ریاحی)

آیری هاواداسان آیری هاوادان دانیشیرسان

ایسدی گلیر گویدن،سن اوت توتوبسان آلیشیرسان

بیر لحظه آیریل او اولدوغون یردن گوزل گول

نه اوچون اوزووی اولدیریسن،یوروسان،چالیشیرسان.

(شاعر:میثم ریاحی)

صبر ايوبه باخ گوزل،اوزيوي دانناگينان

عشق خروس گور،الله اوچون بانناگينان

نه قدر ضعف وارون زجر قاباقيندا

اشح كيمي گاشينماغدان يره توش،آغناگينان.

(شاعر:ميثم رياحي)

گيزيلدان تيكيلميش بو گوزلين ارنينده كي جاميه باخ

بير كند اولوب دير مطيع ثروتمند،من اولوم حاميه باخ

يكه بير پخ يريبدي دولتدي كاسيبين قاشيقيرنان

گوزي آچ گوري سوت اوزونده،اوزه باخ خاميه باخ

خوش گلير اوخوديخجا داستاني،هه بالا

فرصت ايله سن،آخيردا آخر شاهناميه باخ...

(شاعر:ميثم رياحي)

اي دوست مددي كن كه اين عشق به پايان برسد

به آنكه لايق تر از ماست،بگذار به آن برسد

از اين لانه ي حقير دل من بال پروازش ده

كه از اين مذلت و درد و غم،به آشيان برسد

اي دوست مگذار اين عشق بيشتر سوزاند جان ما

بگير جان از تن بي رمق كه از ما به جانان برسد

ولي نتوانم باشم اميدوار به دل،كه بعد از مرگ

ترسم از اين دوران و جهان به آن جهان برسد

عشق من هر چه خواهد دوست،تو همان كن

كه اگر عشق ما خواهد آن،بگذار به همان برسد

نترسم از اينكه شوم افسرده و مرده از اين عشق

نگذار اين عشق و دل دلبرم به نامردمان برسد

رياحي بده خاكستر تنت را به خاطر دوست به باد

که اين پوكيده ي جسم،از ته دل به ياران برسد...

(شاعر:ميثم رياحي)

به درياي چشمهايم مي بالم،ولي باز از تو نشانه نيست

به عقربه هاي سرد ساعت مي نازم،ولي براي با تو بودن،ياور من زمانه نيست

به سكوت ترانه،به قنوت شبانه،به اين رازهاي پنهان عاشقانه

دل مي ستانم ولي،مرا با تو كار پنهانه نيست

به اين عادت هاي بچه گانه،به اين بغض هاي غمگين بي بهانه

جان مي دهم ولي،مرا با تو زندگي بهانه نيست

داستان هاي جانانه،حرفهاي عارفانه،جملات عاشقانه

مي خوانم و مي نويسم ولي،هيچ كدام بي تو شاعرانه نيست

از تب و تاب يك شاهنامه،از كلي تاج و تخت شاهانه

درس مي گيرم ولي،باز ديد من به آنها بي تو عاقلانه نيست

به صف آخر كشيد اين شعر نو،براي باارزش ترين دوستم

بي اسم او هيچ شعري با آهنگ و ترانه نيست...

(شاعر:ميثم رياحي)